In deze reeks van vier blogs schrijf ik over hoe verbale communicatie mij helpt om emoties van anderen te achterhalen. Deze blogs heten:

1. Hoe ik mijn interesse ontwikkelde in het gedrag van mensen (deze blog)
2. Wat heeft mij geholpen bij het leren anticiperen op emoties van anderen: opleiding SPW
3. Wat heeft mij geholpen bij het leren anticiperen op emoties van anderen: vaardigheden ontwikkelen door het werken met kinderen
4. Hoe de geleerde vaardigheden een plekje kregen in mijn eigen leven

Woord vooraf

Ik heb deze blogreeks geschreven om verschillende redenen:
Ik hoop met dit verhaal dat medegenoten met ASS een stukje herkenning kunnen vinden en wellicht een andere manier om met knelpunten om te gaan of er anders naar te kijken.

Ik wil laten zien, dat wanneer je kennis op de juiste manier overgedragen krijgt (in mijn geval de opleiding SPW) dit kan bijdragen aan het begrijpelijk leren: over anticiperen op emoties van anderen, iets in de context te zien, en emoties van anderen te leren herkennen.

Voor zowel naasten en medegenoten wil ik laten zien dat ik ben wie ik ben maar dat ik ook in staat ben om tot een bepaalde hoogte de hiervoor genoemde vaardigheden te leren.
Dit doe ik soms zo goed dat naasten niet begrijpen of doorhebben dat ik desondanks toch problemen ervaar op dit gebied. Mogelijk dat mijn blogreeks hen helpt om beter te begrijpen dat het niet zo vanzelfsprekend is om emoties van anderen te herkennen.
Reacties die ik soms krijg nadat ik naar iemand zijn emoties vraag zijn: “Dat begrijp je toch wel”, “Dat zie je toch”, “Denk even goed na”, “Dat is toch vanzelfsprekend”. Deze zijn echter voor mij niet zo begrijpelijk, logisch en vanzelfsprekend. En deze reacties kunnen vervelend aankomen.
Sommigen hebben gewoon even puzzeltijd nodig.

Hoe ik mijn interesse ontwikkelde in het gedrag van mensen

Ik heb mensen altijd bijzonder gevonden. Als ik naar mensen keek vroeg ik me vaak af, wat gebeurt hier nou? Wat zie ik nu? Ik zag een heleboel. Maar het verband miste in mijn hoofd. Waarom staat er nou iemand te schreeuwen? Waarom loopt iemand weg en gooit de deur dicht?

Maar ook uitzonderingen in gedrag/regels wekte mijn interesses: de ene keer waren mijn ouders goed gehumeurd en waren we in de stad en mocht ik als kind iets leuks uitzoeken in de speelgoedwinkel. Een andere keer ging ik met mijn ouders naar de stad en mocht dit niet. Het verband waarom de ene keer wel en de andere keer niet bleef een vraagstuk. Dit waren dingen waar ik veel over nadacht en wekte mijn interesse in gedrag/emoties van anderen. Gedrag van anderen is niet altijd vanzelfsprekend. Gedrag van anderen: een puzzel.

Ook waarden en normen riepen vraagstukken op waardoor ik deze situaties van een afstand begon te observeren. Waar anderen op een verjaardag met elkaar praten, keek ik naar anderen om te kijken wat er te zien viel. Zoals mensen die binnen komen geven de persoon die jarig is een hand en 3 zoenen. Ik was geïnteresseerd in: “Hoe komen de hapjes nou op tafel? Wie legt deze neer? De jarige, een familie lid?”, “Welke mensen praten er met elkaar en waarover? Wie begint het gesprek en hoe? Hoe anticiperen mensen op elkaars gedrag/ emotie?”

Op den duur leerde ik op deze manier gedragingen die bij waarden en normen hoorden. Maar dat wil niet zeggen dat ik dit dan ook begreep. Zo heb ik het lang raar gevonden dat men werd gefeliciteerd bij het ouder worden. Terwijl als het leven dan echt zo mooi en leuk is, dan houdt een jaar ouder worden in; een jaar dichter bij de dood. Dat is in mijn logica dan eerder iets om te betreuren dan om te vieren. Dat zijn momenten waarop ik besef dat ik dan anders denk dan anderen. Ik voelde me hierdoor eenzaam en anders en onbegrepen. Ik wilde graag begrijpen waarom andere zich gedroegen zoals ze deden, en dingen zeiden zoals ze werden gezegd. Daar werd mijn interesse weer gewekt op het vraagstuk: waarom denk ik anders? Hoe is de gedachtegang dan bij andere mensen? Wat weer werd gevolgd door een zoektocht om deze manier van denken te begrijpen. Ik ben dit als een uitdaging, iets leuks gaan zien in plaats van iets wat vervelend is.

Vroeger vond ik het vervelend om te merken dat ik gedrag en emoties van anderen niet begreep. Ik voelde me gefrustreerd, niet begrepen en alleen hierin. Ik leerde al snel dat wanneer ik mijn gevoel en gedachte hierover uitsprak, anderen zich niet zouden aanpassen aan mij waardoor ik besefte dat als ikzelf niets deed, deze situatie van onbegrip zou blijven bestaan. Ik leerde over mezelf dat ik meer dingen zag dan andere in situaties. Ik onthield op een verjaardag welke kinderen met elkaar hadden gespeeld, welk spelletje ze speelden en wat er was gezegd. Dit was mijn sterkste punt, en ik besloot iets met mijn sterke punt te doen om een vervelende situatie leuk te maken. Ik observeerde en begreep steeds beter waarom iemand zich gedroeg zoals hij of zij deed, waardoor ik beter in staat was met de ander een gesprek te voeren in plaats van me afgezonderd te voelen. Ook verminderde dit het aantal vervelende opmerkingen die ik kreeg zoals: ”Dat is toch logisch,” “Dat is toch vanzelfsprekend,” “Begrijp je het echt niet of maak je een grapje?”. Dit maakte het leuk, tegelijkertijd kost het ook heel veel energie en lukt het mij niet om net als anderen een hele dag op een verjaardag gesprekken te voeren.

Maar ik vond het leuk, prettig en fijn als het eventjes wel is gelukt.  Wat het ook leuk maakte is dat ik erop ten duur zo getraind in werd dat ik dit kon gebruiken op mijn werk. Waar andere collega’s het moeilijk hadden om een dagrapportage te schrijven, wist ik alles tot in detail te beschrijven. Waar gedragswetenschappers wilde weten wat er vooraf was gegaan in een situatie bij een kind, kon ik meer objectieve gedragingen opnoemen dan mijn collega’s. Dit motiveerde mij om hiermee door te gaan.

Lees hier het volgende deel van deze blogreeks: Wat heeft mij geholpen bij het leren anticiperen op emoties van anderen: opleiding SPW

Geschreven en getekend door Anne.

Met dank aan een kennisportaal-lid voor het geven van feedback tijdens het schrijfproces.

We vinden het leuk als je in het berichtveld hieronder laat weten wat je van deze blogpost vindt en wat je er aan hebt gehad.
Wil je een overzicht van alle ervaringsverhalen op deze site, kijk dan hier.