Ervaringsverhalen Marlène: moeders (2)

In de volgende blogreeks van drie verhalen beschrijf ik hoe ik, iemand met Asperger, in verschillende situaties te maken heb gehad met het wel en niet herkennen van emoties van anderen.

De blogreeks bestaat uit de volgende drie verhalen:

  1. Terrasje in de zon op mooie markt
  2. Moeders (deze blog)
  3. De begraafplaats

Woord vooraf

Het doel van mijn verhalen is om mensen inzicht te geven in hoe ik als Asperger in elkaar zit. Waarom ik handel zoals ik handel. Ook hoop ik anderen met Asperger voorbeelden te geven waarin zij zich kunnen herkennen. Hen mogelijk inzicht te geven in hoe zijzelf in elkaar zitten. Een manier te laten zien van hoe hiermee om te gaan. Al vanaf kleins af aan bestudeer ik mensen. Wat doen ze, waarom? Hoe kan iemand zo zijn? Daardoor heb ik veel geleerd over emoties van anderen en hoe daarmee om te gaan. Misschien ben ik op dat gebied wel verder gekomen dan menig neurotypisch mens. 😉

Ik heb er geen moeite mee om Asperger te zijn. Het is voor mij een geuzennaam. Ondanks de beperkingen die ik heb. De verhalen die ik ga vertellen, laten zien waar ik tegenaanloop in mijn leven. Emoties van anderen die ik wel voel, maar niet begrijp. Hoe ik er wel of juist niet mee omga. Hoe ik me in die situatie voel.


Moeders

Toen mijn kinderen klein waren, zaten ze uiteraard op de lagere school. Op een dag hoorde ik dat het baby’tje van een van de andere moeders uit de klas van mijn oudste zoon was overleden. Ik kende haar enigszins, kwam haar wel eens tegen en maakte dan een praatje.

Kort nadat ik het bericht gehoord had, kwam ik haar tegen. Zonder kinderwagen. Met hangende schouders, langzaam lopend. Bij haar stond een andere moeder van school, die het verschrikkelijke nieuws nog niet gehoord had. Zij begon tegen de verdrietige moeder te praten over hoe schattig haar (overleden) baby was. De moeder kromp nog verder ineen, haar gezicht betrok nog verder, haar lijf werd nog gespannener en de tranen stonden in haar ogen. Ze sprak al die tijd niet. Ik kon me goed inleven in haar emoties. Was zelf vaak heel bang geweest dat mijn kinderen iets zou overkomen. Moest er niet aan denken dat mijn kleine Michael iets zou overkomen. Ik probeerde de andere moeder in te seinen dat ze daarover op moest houden. Dit deed ik door te proberen een ander onderwerp aan te snijden. Helaas ging de andere moeder daar niet op in. Misschien had deze moeder ook autistische trekjes want ze bleef maar doorpraten over de baby. Op een gegeven moment snoerde ik haar de mond, omdat ik het zo erg vond wat er gebeurde. Ik keerde haar mijn rug toe. Haar reactie was duidelijk, ze zakte in, letterlijk. Ze liet haar hoofd hangen. Ze stond niet meer vooraan en zei niets meer. Haar gezicht was vertrokken. Zag er niet meer opgewekt uit. Ze stond niet meer vooraan en zei niets meer. Haar gezicht was vertrokken. Zag er niet meer opgewekt uit. Haar overduidelijke aanwezigheid was weg.

Ik voelde me heel dubbel op dat moment. Ik had dan wel de bedroefde moeder ‘gered’ van verder leed, maar had zelf de andere moeder pijn gedaan. Dit alles leek aan de bedroefde moeder voorbij te gaan. Ze reageerde in het geheel niet. Of ik signaleerde geen enkele reactie.

Ik zei tegen de bedroefde moeder dat ik het heel erg voor haar vond.  In dit geval herkende ik wel degelijk de emotie van de moeder, die haar kind moest missen.


Eigen ervaring gebruiken om anderen te begrijpen

Je zou kunnen zeggen dat datgene wat ik zelf heb meegemaakt, ervoor zorgt dat ik de ander op dat terrein begrijp. Daar zit wel een valkuil in, ik merk dat ik zo nu en dan de fout bega om de emoties van de ander te interpreteren, zoals ze bij mij zouden zijn. Dus in een situatie waarin ik me knel gezet zou voelen, denk ik dat de ander zich ook knel gezet voelt. Daarbij bedenk ik niet dat die ander anders in elkaar zit en dus wel eens kwaad zou kunnen zijn in plaats van bekneld.

Lees hier deel drie van blogreeks.


Geschreven door: Marlène van Buuren.
Schrijfster van het boek “Vrouw met Asperger: egodocument” met daarin diverse soorten ervaringsverhalen.
Lees hier meer over het boek

Blog Marlène ervaringsverhalen emotie anticipatie autisme, boek -vrouw met asperger egodocument-In mijn boek ‘Vrouw met Asperger: egodocument’ beschrijf ik hoe ik in verschillende situaties reageer of voel. Mijn boek is zeer informatief voor iedereen die in zijn of haar leven, op wat voor manier dan ook, in aanraking komt met deze vorm van autisme.
Mijn boek is opgebouwd rondom de diverse positieve en negatieve aspecten van Asperger.
Ik richt me vooral op mezelf, mijn eigen ervaringen en gevoelens. Die van anderen naar mij toe komen nauwelijks aan de orde.

Let wel: dit boek gaat over andere onderwerpen dan emotie herkenning en anticiperen op emoties.

.
We zouden het leuk vinden als je in het berichtveld hieronder laat weten wat je van deze blogpost vindt en wat je er aan hebt gehad.
Wil je een overzicht van alle ervaringsverhalen op deze site, kijk dan hier.

Log in om reacties te kunnen plaatsen en te lezen.