Ervaringsverhalen Marlène: Terrasje in de zon op mooie markt (1)

In de volgende blogreeks van drie verhalen beschrijf ik hoe ik, iemand met Asperger, in verschillende situaties te maken heb gehad met het wel en niet herkennen van emoties van anderen.

De blogreeks bestaat uit de volgende drie verhalen:

  1. Terrasje in de zon op mooie markt (deze blog)
  2. Moeders
  3. De begraafplaats

Woord vooraf

Het doel van mijn verhalen is om mensen inzicht te geven in hoe ik als Asperger in elkaar zit. Waarom ik handel zoals ik handel. Ook hoop ik anderen met Asperger voorbeelden te geven waarin zij zich kunnen herkennen. Hen mogelijk inzicht te geven in hoe zijzelf in elkaar zitten. Een manier te laten zien van hoe hiermee om te gaan. Al vanaf kleins af aan bestudeer ik mensen. Wat doen ze, waarom? Hoe kan iemand zo zijn? Daardoor heb ik veel geleerd over emoties van anderen en hoe daarmee om te gaan. Misschien ben ik op dat gebied wel verder gekomen dan menig neurotypisch mens. 😉

Ik heb er geen moeite mee om Asperger te zijn. Het is voor mij een geuzennaam. Ondanks de beperkingen die ik heb. De verhalen die ik ga vertellen, laten zien waar ik tegenaanloop in mijn leven. Emoties van anderen die ik wel voel, maar niet begrijp. Hoe ik er wel of juist niet mee omga. Hoe ik me in die situatie voel.


Terrasje in de zon op mooie markt

Op een van de mooie dagen die we dit jaar hebben meegemaakt, zat ik op een gezellig terrasje op een marktplein. Samen met mijn moeder, een tante, twee nichten, een zus en haar dochter en zoon van midden 20/begin 30.

Ik dronk een rosé biertje en de sfeer was ontspannen en gezellig. Op een gegeven moment zaten mijn neef en nicht te ginnegappen, mij hierbij een blik toewerpend. Ze waren voortdurend met elkaar in een fluisterend gesprek en lachten steeds.

Ik heb een heel goed contact met beiden, mag ze graag.

Op dat moment wist ik niet wat er gebeurde. Waarover waren ze aan het grappen? Ging dat over mij, of over een ander? Ging het over iets wat ik gezegd had? Vonden ze dat dom, leuk, flauw, vervelend enzovoorts? Of waren ze vanwege hun melige bui overal vrolijk over?

Ik heb het laten gaan. Zag in die situatie geen kans om erop in te gaan, dingen na te vragen.

Omdat ik in vertrouwd gezelschap verkeerde, voelde ik me hier niet heel vervelend onder, slechts licht ongemakkelijk. Stel dat ze om me lachten, nou so what. Gaf niet. En ik wilde geen inbreuk maken op de goede sfeer.

Lees hier deel twee van de blogreeks.


Geschreven door: Marlène van Buuren.
Schrijfster van het boek “Vrouw met Asperger: egodocument: egodocument” met daarin diverse soorten ervaringsverhalen.
Lees hier meer over het boek

Blog Marlène ervaringsverhalen emotie anticipatie autisme, boek -vrouw met asperger egodocument-In mijn boek ‘Vrouw met Asperger: egodocument’ beschrijf ik hoe ik in verschillende situaties reageer of voel. Mijn boek is zeer informatief voor iedereen die in zijn of haar leven, op wat voor manier dan ook, in aanraking komt met deze vorm van autisme.
Mijn boek is opgebouwd rondom de diverse positieve en negatieve aspecten van Asperger.
Ik richt me vooral op mezelf, mijn eigen ervaringen en gevoelens. Die van anderen naar mij toe komen nauwelijks aan de orde.

Let wel: dit boek gaat over andere onderwerpen dan emotie herkenning en anticiperen op emoties.

.
We zouden het leuk vinden als je in het berichtveld hieronder laat weten wat je van deze blogpost vindt en wat je er aan hebt gehad.
Wil je een overzicht van alle ervaringsverhalen op deze site, kijk dan hier.

Log in om reacties te kunnen plaatsen en te lezen.